Mens en samenleving

 How to: onze samenleving beschrijven.

Tijdens de les RZL was de opdracht om even stil te staan met hoe wij
 onze samenleving zien. De opdracht was om allemaal foto's mee te doen, die, waarvan wij vonden de maatschappij of onze samenleving beschrijven.Niet echt een gemakkelijke opgave vond ik.

 Één van deze foto's was de foto aan de linkerzijde. Een foto waarop u twee kerncentrales kan zien, zoals wij ze kennen van Doel en Tihange. Met deze foto wil ik méér tonen, de industrialisatie van de wereld. De talloze fabrieken die ons ooit zo prachtig landje tekenen. En dat fenomeen vindt je helaas niet alleen in ons land, maar zowat over de gehele wereld verspreid. 

Een tweede foto toont een man, waarschijnlijk een dakloze man. Wat ook opvallend aan deze foto is, is het
groot contrast tussen enerzijds de man en anderzijds de poster. Je kan deze foto in verschillende opzichten bekijken. Realiteit versus werkelijkheid. Arm versus rijkdom. Maar wat ik vooral wil aantonen met deze foto is hoe groot de verscheidenheid tussen ons wel niet in. De ene mens bezit veel rijkdom terwijl de andere het moet doen met een leefloontje. De ene is gelukkig met iets kleins, terwijl de andere maar steeds meer, groter, beter wil.  Tegenwoordig willen we ook allemaal voldoen aan verschillende idealen, waaronder het schoonheidsideaal. We kopen nieuwe kleren, make-up, plastische chirurgie om er mooi uit te zien.  En zijn we daarom gelukkig? Ik durf wedden van niet. Schoonheid zit vanbinnen.

Omdat ik dit blogbericht toch liever wil afsluiten met een positieve noot, een positieve gedachte over onze samenleving, heb ik voor deze foto gekozen. Deze foto is een mooi voorbeeld voor het 'simpele geluk', geluk schuilt namelijk in kleine hoekjes. Want hoe negatief we ook over 'onze' wereld, onze samenleving kunnen denken. Er zal altijd nog sprake zijn van dat ene sprankeltje geluk, van die ene goede daad.





Hoe zie jij onze samenleving? Reageer!



Sandrine




foto's: deviantart.com


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Filmtip: Into the wild.

 

Voor iedereen die graag eens een mooie film wil zien over de maatschappij moet zeker Into the wild eens bekijken. Deze film is een waargebeurd verhaal over een Amerikaanse tiener die de in zijn ogen op prestatiedrang gerichte samenleving waarin hij vertoeft zat is. Hij besluit om rond te gaan trekken in de wildernis van Alaska. Zeker een aanrader!

Sandrine

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Foto's die je doen nadenken.

http://news.distractify.com/people/complex-humans/ 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Arm Vlaanderen

Eén op de tien Vlaamse kinderen en jongeren groeit op in armoede. In een klas van twintig zitten dus gemiddeld twee arme kinderen. Panorama toont de werkelijkheid achter die cijfers. Vijf gezinnen met kinderen vertellen hoe ze creatief zijn met weinig, blij zijn met wat ze krijgen, maar ook dromen van wat niet kan : op reis gaan, lid worden van een voetbalclub, een eigen kamer, een computer. Ouders vertellen hoe ze worstelen met schaamte en schuldgevoelens en hoe ze hopen dat hun kinderen het beter zullen hebben.

Ik moet toegeven, ik kom uit een welgesteld gezin waar ik altijd alles heb gehad dat ik maar wenste. Begrijp me niet verkeerd, ik moest er ook wel iets voor doen. Het is niet zo dat alles in mijn schoot geworpen werd. Toch kan ik echt niet klagen, verre van zelfs. Ik moet ook wel toegeven dat ik eigenlijk nauwelijks stil sta bij armoede. Ja, bij de acties van Broederlijk Delen sta ik er wel eens stil bij, maar hoe vaak is dat? Één, twee keer per jaar misschien?

Ik heb gemengde gevoelens na het kijken van het filmpje. Aan de ene kant respect. Respect voor de ouders en de kinderen. Hoe ze zich toch nog sterk houden. Hoe volwassen de kinderen wel niet zijn, en moeten zijn. Respect voor de ouders hoe ze toch proberen goed te doen voor hun kinderen.

Persoonlijk vind ik dat er meer initiatief moet genomen worden van de regering uit om armoede te bestrijden. Er zijn wel middelen voor andere dingen, waarom dan niet voor armoede? Waarom worden deze mensen altijd in de kou gelaten?

"Het armoederisico van alleenstaande, werkloze moeders in België behoort tot de hoogste van Europa."

Hier ben ik wel wat van geschrokken, omdat België in mijn ogen toch een welvarend land is, maar misschien is dit wel omdat ik nog niet zo vaak met armoede in aanraking gekomen ben.

Filmpje: http://www.canvas.be/programmas/panorama/server1-4fb24d04%3A13d7c2bafba%3A-177e

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Paul Verhaeghe

paulverhaeghe.psychoanalysis.be

Het boek kan ik eigenlijk samenvatten in één zin. Namelijk; "nooit had de Westerse mens het zo goed, en nooit voelde hij zich zo slecht". Het is duidelijk dat wij in 1 van de beste maatschappijen leven , op materiaal vlak, op vlak van onderwijs, etc. Echter vergeten we dat we ons eigenlijk écht gelukkig voelen als we op sociaal vlak in een écht socciaal netwerk leven. We zijn eigenlijk te individualistisch geworden. We moeten het steeds maken tegenover de ander, en dit vernietigt nu juist deze sociale verhoudingen. De oorzaak van psychologische en psychiatrische stoornissen heeft zelfs vaak te maken met de economie. Kijk maar naar burn-out, pesten, schulden , wat steeds vaker en vaker voorkomt. We liggen zélf aan de oorzaak. 

Ik kan me helemaal vinden in zijn standpunt. Vooral dat hij aangeeft dat wij zelf aan de oorzaak liggen vind ik ook. Het is opmerkelijk hoeveel gezinsdrama's er de laatste tijd gebeuren. Soms weet je wel niet de oorzaak, maar toch denk ik dat bijna alles te wijten is aan de hoge prestatiedruk van tegenwoordig. We leven niet meer om te leven, maar we leven om te overleven. We werken, willen steeds meer, moéten steeds meer. Veel mensen kunnen de druk niet meer aan, worden ziek, raken in een depressie of een burn-out, raken in de armoede,.. . Opmerkelijk vind ik wel dat dit nog steeds een taboe is. Er word nauwelijks tijd voor gemaakt of over gesproken. Mensen stellen zich gelukkig voor, waardoor je het eigenlijk nooit kan zien aan iemand dat hij vanbinnen misschien diep verdrietig is.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Paul Verhaeghe & het neoliberalisme

Tegenwoordig zitten er in bijna elk klas kinderen met ADHD terwijl op de werkvloer steeds meer mensen met een burn-out kampen.

Volgens Paul Verhaeghe ligt de verklaring hiervoor bij onze samenleving. Volgens hem leven we binnen een neoliberalisme. Het neoliberalisme geeft ons de illusie dat wanneer we hard werken altijd garantie hebben op succes. We faalt in onze maatschappij heeft het dus aan zichzelf te danken.

Zo worden we een concurrent van elkaar en krijgen we het gevoel dat we de greep op ons werk en ons leven verliezen. En dat heeft negatieve gevolgen voor ons, ons sociaal netwerk en eigenlijk ook wel voor de samenleving in het geheel.

Paul Verhaeghe probeert zijn visie op jongeren en onderwijs toe te lichten. Hij staat versteld van het onderwijs " kinderen leren vandaag op school om zichzelf als een onderneming te beschouwen en om manager van zichzelf te worden. Die bedrijfslogica levert problemen op.”

Er is dus een bepaalde norm waar kinderen moeten aan voldoen en vanzelfsprekend voldoen heel wat kinderen daar niet aan. Niet iedereen kan nu eenmaal 'top' en 'succesvol' zijn. Het ene deel geeft toe dat ze zelf en hun kind falen binnen deze norm. Het andere deel zegt dat de oorzaak bij een stoornis ligt. Veel kinderen krijgen dus de stempel 'ADHD'. Die laatste kan je niets verwijten, elke ouder voelt zich verantwoordelijk voor zijn kind en heeft er het beste mee voor.

Binnen het neoliberale model leren kinderen al van jongs af aan om competitief te zijn tegenover andere kinderen. Ze moeten altijd de beste zijn. Ze worden egoïstisch opgevoed en kennen geen solidariteit meer. Maar het probleem is, dat wij als volwassene hen zo gemaakt hebben.

Paul Verhaeghe zou liever het onderwijs dat kinderen klaarstoomt voor de arbeidsmarkt veranderen in een meer algemeen vormend onderwijs. Hij geeft daar de uitleg dat we overtuigd zijn van de noodzaak van top-onderwijs en top-competenties, maar dat er wel dankzij de techniek op de werkvloer hoe langer, hoe minder specifieke kennis en vaardigheden nodig zijn. Zelfs voor hoge functies die vroeger zware scholing vereisten, nemen computers vandaag veel over.

Hij zou kinderen liever ter meer in contact brengen, met kunst, verhalen,... . We hebben een breed gamma aan cultuur, maar we doen er juist niets mee. Hij denk dat er dan meer kinderen liever naar school zullen gaan.

"We zouden tijd kunnen maken om kinderen weer Bildung te geven, om hen in contact te brengen met kunst, met verhalen"

Ik vind dat Paul Verhaeghe op heel wat vlakken echt wel een goed standpunt heeft. Hoe hij onze maatschappij nu ziet, hoe hij ons onderwijs ziet en ook waar en hoe hij verandering wil. Ik kan me echt wel vinden in meer cultuur voor kinderen. Laat kinderen buiten komen, laat ze experimenten, laat ze hun mening geven, en vooral luister naar hen.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Rijnlands model

Wat?

Het is een economisch systeem dat staat voor solidariteit, voor waardering voor vakmanschap en voor andere waarden dan alleen geld, zoals kwaliteit en geluk.

Daarmee staat het lijnrecht tegenover het Angelsaksische model, waarbij geld vaak de enige maatstaf lijkt te zijn.

Wat is er dan mis met het Angelsaksische model?

Als geld de enige maatstaf is en de aandeelhouder de baas, kunnen andere waarden als het milieu, morele overwegingen, werkplezier, de solidariteit tussen bevolkingsgroepen, duurzaamheid van de onderneming et cetera, gemakkelijk in het geding komen.

Volgens vele is de huidige maatschappij dan ook veroorzaakt door een sterke drang en behoefte naar winst. Daarnaast heeft het in veel landen geleid tot grotere verschillen tussen arm en rijk en tot uitputting van natuurlijke bronnen en milieuproblemen.

Neoliberale organisaties (zie ander blogbericht over P. Verhaeghe!!) 

Veel mensen keren zich af van de neoliberale cultuur omdat ze zich niet meer gewaardeerd voelen als vakman en als mens. Artsen, docenten, verpleegkundigen, politieagenten: ze voelen zich een soort 'ding'.  Er zijn steeds minder plaatsen waar je je nog echt volwaardig kan voelen als werknemer.

Is het Rijnlandse model dan zoveel beter?

In zijn meest ideale vorm misschien wel. Er is in elk geval meer oog voor andere zaken dan geld en de belangen van de aandeelhouder alleen. In het Rijnlands model is iedereen, elke schakel op de werkvloer even belangrijk. Ook de kwaliteit van de geleverde producten, het werkplezier van de medewerkers is belangrijk.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Neerlands hoop - mayonaise

Mayonaise is een lied van de groep 'Neerlands hoop'. Het lied gaat over een vrouw die in een mayonaisefabriek werkt. Ze werkt aan 'de lopende band' en werkt in slechte werkomstandigheden. Ik heb bij het lied een gevoel dat ze zich een nummer voelt. Geen persoon. Ze doet elke dag hetzelfde, potjes mayonaise dichtdraaien, de trein nemen,.. Ik vind het een mooi lied, die het 'fabrieksleven' mooi voorsteld.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Martin Luther King

Martin Luther King staat vooral bekend om zijn beroemde speech ‘I have a dream’.
Maar eigenlijk is Martin Luther King meer dan dat. Hij is één van de weinigen die opkwam voor de rechten van Amerikaanse zwarten. Vooral in zijn tijd was het nog heel gewoon dat zwarten (vooral in Zuid-Amerika) erg werden gediscrimineerd of minder rechten hadden. Zo waren er bijvoorbeeld zwarte scholen, zwarten mochten wel naar blanke scholen, maar werden daar zo gediscrimineerd en uitgescholden, dat ze het niet meer uithielden en uit zichzelf naar een zwarte school gingen.

Op 15-jarige leeftijd kwam Martin erachter dat apartheid iets vreselijk was. Toen hij een speechwedstrijd gewonnen had, zat hij met zijn vader in de bus terug naar huis. Toen er 2 blanke mannen binnen kwamen, moesten zijn opstaan om plaats te maken voor de 2 heren. Martin was zo stomverbaasd, maar nijdig tegelijk, dat hij meteen die avond een speech schreef over apartheid. Later werd deze speech basismateriaal voor zijn belangrijkste speech in Washington, 28 augustus, 1963…

Rosa Parks

In 1963 gaat Martin Luther King naar Washington om een preek te houden. Hij deed dit naar aanleiding van de gebeurtenissen die eerder gebeurd waren. Het begon allemaal met Rosa Parks. Zij wilde in 1955 haar plaats in de bus niet afstaan en werd hierdoor opgepakt. Er werd een bus boycot georganiseerd, Martin Luther King deed hier ook aan mee en werd net zoals de andere opgepakt. Hij kreeg 1 jaar cel straf. Toen hij weer vrij kwam schreef hij een boek hierover en zwoor hij dat hij wat aan de rassenscheiding ging doen.
De boycot zou eerst maar 24 uur duren, maar duurde naderhand wel meer dan een jaar. De negers zouden net zolang staken tot het doel was behaald: vervoer moet voor blanken en negers gelijk zijn.

Door al deze acties en de andere die nog zouden volgen werd Martin Luther King wereldberoemd. Honderden kranten en tijdschriften besteedden aandacht aan hem. De ogen van duizenden blanken werden geopend voor de waarheid, die zo lang was weggeweest.
Martin Luther King wilde nu een reusachtige actie houden: Een mars naar Washington, waar hij zo’n 25.000 mensen zou toespreken. Toen hij daar aankwam bleken het er 500.000 te zijn. Het was daar waar hij zijn beroemde toespraak ‘I have a dream’ uitsprak.

Op 4 april 1968 loste een blanke het fatale geweerschot. Nog dezelfde dag had Martin Luther King een toespraak in Memphis gehouden. Daar zei hij: "Er wordt gesproken over bedreiging van onze zieke blanke broeders. Ik wil graag nog lang leven maar ik ben daar niet echt bezorgd om. Ik ben eigenlijk nergens bezorgd om."

Hij werd op 9 april 1968 begraven in Atlanta. Hij had net zo’n begrafenis als een slaaf in vroegere tijden. Twee ezels trokken een kar met daarin de doodskist. Ongeveer 150.000 mensen, waarvan grotendeels blanken waren, trokken mee met de rouwstoet…

Zijn inzet tegen de rassenscheiding in de VS is iets waar veel mensen naar opkijken en waar veel mensen een voorbeeld aan mogen nemen vind ik. Hij vindt gelijkwaardigheid belangrijk en zijn droom wil hij overbrengen naar de wereld. M.L. King doet me denken aan Malala Yousafzai. Malala Yousafzai, dochter van een leraar, is bekend geworden vanwege haar strijd voor meisjes om naar school te mogen. In 2009 verwierf ze op elfjarige leeftijd bekendheid toen ze een weblog bijhield op de website van de BBC. In de vorm van een dagboek schreef ze over de gewelddadigheden van de Taliban in de Swatvallei, waar sinds de machtsovername door de Taliban in 2007 meisjes worden uitgesloten van school en ook veel andere mensenrechten worden geschonden.

Terwijl ze op 9 oktober 2012 in de bus terugkeerde van school, pleegde een Talibanstrijder een doelgerichte aanslag op haar, waarbij ze zwaargewond raakte door een kogel in haar hoofd en haar hals.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Living Values

Mensen uit verschillende culturen hebben meestal dezelfde universele waarden. We delen deze waarden, maar we leven ze vaak niet  na. We hebben in de wereld niet allemaal dezelfde gewoonten, maar toch willen we allemaal 1 iets: een wereld vol vrede. Living Values is er daarom van overtuigd dat wanneer we onze waarden bewust naleven, we vrede en geluk in ons leven kunnen creëren en daardoor kunnen we pas een verschil maken in de wereld.

De visie van Living Values is door middel van waarden, leerkrachten en ouders handvaten aan te reiken voor de ontwikkeling van het kind. Aan de hand van deze handvaten is het mogelijk een leeromgeving te scheppen die gebaseerd is op waarden waarin zingeving centraal staat; waar kinderen zich veilig, gestimuleerd en uitgedaagd voelen om hun aangeboren, positieve waarden te onderzoeken en te ontwikkelen.

De bedoeling is ook om kinderen en volwassenen te inspireren om na te denken over waarden, ermee te spelen, ideeën erover uit te drukken en ervaringen uit te wisselen; kinderen leren om waarden praktisch te ontwikkelen en tot uitdrukking te brengen in alle aspecten van hun leven, op school, thuis en in de samenleving. Kinderen zelf het verschil laten ervaren tussen de gevolgen van handelingen die wel of niet op waarden zijn gebaseerd. Gevolgen voor zichzelf maar ook voor anderen en voor de wereld.

Ik vind deze vorm van lesgeven wel interessant om te geven in school. Omdat school eigenlijk dé plaats is om waarden te leren, en om ze iedere dag, ieder moment na te leven. Ik vind het ook positief dat leerkrachten tijdens het proces worden betrokken, omdat zij ook een belangrijke plaats innemen, in de opvoeding van het kind.

Bron: http://www.livingvalueseducation.nl/home.php

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bond zonder naam

Komen deze spreuken je bekend voor? Wel dit zijn spreuken van Bond zonder Naam. Een onafhankelijke beweging met één groot doel; het beste in mensen versterken. Bond zonder Naam biedt hulp in problematische samenlevingssituaties. Ze motiveren ook individuen en groepen om het heft terug in handen te nemen. Eigenlijk kan je Bond zonder Naam vooral kennen van hun spreuken, deze zijn hun visitekaartje. Ze verzenden er jaarlijks zo'n 8 miljoen in Vlaanderen.

Een heel leuk idee vind ik zelf. Geef nu toe, dit tovert wel een glimlach op je gezicht, niet?

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Orbit

In Vlaanderen, België en Europa is het volwaardig samenspel tussen mensen met verschillende culturele en levensbeschouwelijke achtergrond nog niet gerealiseerd. Verschillende samenlevingsbarometers geven aan dat racisme en discriminatie behoren tot de alledaagse ervaring. Volgens bepaalde bronnen vertoont Vlaanderen kenmerken van een gesegregeerde maatschappij. Anderen wijzen er op dat we stappen vooruit zetten in de interculturele samenlevingsopbouw.

Vast staat dat de contactarmoede tussen mensen van verschillende origine of levensbeschouwing erg groot is. De participatie van mensen met een immigratiegeschiedenis aan diverse maatschappelijke instellingen scoort laag. En er gaat geen week voorbij of ergens wordt een nieuwe discussie gestart over de grenzen die moeten gesteld worden aan een vrije culturele of levenbeschouwelijke expressie in de openbare ruimte. Ondertussen laat de Vlaamse overheid het integratiebeleid balanceren van een open multiculturele benadering in de richting van een veeleisender kader van kennis van de Nederlandse taal en aanpassing aan welomschreven (regionale) waarden en normen.

Naast dit interculturele en interlevensbeschouwelijke debat – dat zowel mensen mét als zonder migratiegeschiedenis bezighoudt - is er ook het immigratievraagstuk. Na zestig jaar wordt immigratie in Vlaanderen nog steeds ervaren als een dramatisch gegeven dat onze regio overkomt. Het immigratievraagstuk wordt meestal gelezen door de bril van het berekend binnenlands belang en gezien als een kwestie van grens- en grondgebiedbewaking. Dat immigratie oorzaken heeft en een aanpak verdient komt nauwelijks aan bod. Dat die oorzaken en zij die immigreerden ons daarover iets te vertellen en te leren hebben wordt door weinigen onderschreven.

Bron: http://www.kms.be/