 |
Het boek kan ik eigenlijk samenvatten in één zin. Namelijk; "nooit had de Westerse mens het zo goed, en nooit voelde hij zich zo slecht". Het is duidelijk dat wij in 1 van de beste maatschappijen leven , op materiaal vlak, op vlak van onderwijs, etc. Echter vergeten we dat we ons eigenlijk écht gelukkig voelen als we op sociaal vlak in een écht socciaal netwerk leven. We zijn eigenlijk te individualistisch geworden. We moeten het steeds maken tegenover de ander, en dit vernietigt nu juist deze sociale verhoudingen. De oorzaak van psychologische en psychiatrische stoornissen heeft zelfs vaak te maken met de economie. Kijk maar naar burn-out, pesten, schulden , wat steeds vaker en vaker voorkomt. We liggen zélf aan de oorzaak.
Ik kan me helemaal vinden in zijn standpunt. Vooral dat hij aangeeft dat wij zelf aan de oorzaak liggen vind ik ook. Het is opmerkelijk hoeveel gezinsdrama's er de laatste tijd gebeuren. Soms weet je wel niet de oorzaak, maar toch denk ik dat bijna alles te wijten is aan de hoge prestatiedruk van tegenwoordig. We leven niet meer om te leven, maar we leven om te overleven. We werken, willen steeds meer, moéten steeds meer. Veel mensen kunnen de druk niet meer aan, worden ziek, raken in een depressie of een burn-out, raken in de armoede,.. . Opmerkelijk vind ik wel dat dit nog steeds een taboe is. Er word nauwelijks tijd voor gemaakt of over gesproken. Mensen stellen zich gelukkig voor, waardoor je het eigenlijk nooit kan zien aan iemand dat hij vanbinnen misschien diep verdrietig is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten