Oscar et la dame rose

Deze week hebben we in de les RZL, de film 'Oscar et la dame rose bekeken. De Nederlandstalige titel van de film heet Oscar & mevrouw Rozenrood. Oscar, een jongen die aan leukemie lijdt speelt de hoofdrol. Zijn beenmergtransplantatie is mislukt waardoor de dokters helaas niets meer voor hem kunnen betekenen. Oscar heeft dit al vlug door, het is niet enkel het feit dat hij binnenkort zal sterven dat hem boos maakt, maar nog meer het feit dat de buitenwereld, en vooral zijn ouders, er niet met hem over willen praten. De film doorloopt de laatste levensdagen van Oscar. Elke dag dat Oscar nog leven zal, wordt geleefd alsof die 10 jaar duurt.Om alles te verwerken raadt oma Rozenrood, Oscar aan om elke dag een brief te schrijven naar God. Eerst vindt Oscar al dat 'God-gedoe' maar flauwe kul. Maartoch besluit hij om brieven te schrijven. In die brieven, gevuld met levenslust, vertelt Oscar over oma Rozenrood, de pizza-dame die hem elke dag komt bezoeken. De persoon die met hem over kleine en grote levensvragen durft te praten. Iemand die hem doet nadenken over de dood. De brieven geven een ontroerende beschrijving van wat wellicht de laatste twaalf dagen van zijn leven zijn.

Dat was het dan, God. Ik weet niet wat ik je vanavond moet vragen want het is zo'n mooie dag geweest. Of ja, toch. Zorg ervoor dat morgen alles goed gaat met de operatie van Peggy Blue. Niet zoals met de mijne, als je begrijpt wat ik bedoel. 

Tot morgen, kus,

Oscar

In die brieven, gevuld met levenslust, vertelt Oscar over oma Rozenrood, de pizza-dame die hem elke dag komt bezoeken. De persoon die met hem over kleine en grote levensvragen durft te praten. Iemand die hem doet nadenken over de dood. De brieven geven een ontroerende beschrijving van wat wellicht de laatste twaalf dagen van zijn leven zijn.

Ik vind het persoonlijk een mooie, ontroerende film, die een nuchtere kijk op het leven, op ziektes en op de dood geeft. Ik vind de manier waarop oma Rozenrood, Oscar een kijk wil geven op de dood echt prachtig. De dood is niet enkel voor ons, volwassenen, een zwaar onderwerp waar we niet graag over praten, maar zeker voor kinderen. Kinderen kunnen hun vaak niet echt iets bij de dood voorstellen, waardoor je naar verschillende manieren moet zoeken om kinderen duidelijk te maken dat de dood toch niet iets heel 'eng' is.

"Ik begreep dat jij er was. Dat je mij jouw geheim vertelde: bekijk de wereld elke dag alsof het de eerste keer is.
En toen heb ik je raad opgevolgd en ik heb m'n best gedaan. De eerste keer."

Welke kijk heb jij op het leven en de dood? Reageer!
Sandrine